ေ၀ဒနာေႏြ

ဖူးပုရစ္သစ္
ႏုသစ္ေ၀ေ၀
ရြက္ေၾကြေလထဲ
ေ၀့၀ဲသုတ္ျဖဴး
ေႏြေလ႐ူးႏွင့္
ဥၾသသံထူး၏
ထို.ေၾကာင့္ေႏြဦး

ခြဲမသြားပါနဲ.ကြယ္လို.
မေတာင္းပန္ရက္ဘူး
မင္းဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခက္ခဲမွာစိုးလို.

ရြက္၀ါေၾကြ ေလလာျမဴးခဲ့
႐ူးမတက္လြမ္းသူမွာ အံတင္း
အင္း --- ႐ိုးတံေတြလဲအထီးက်န္
အလြမ္းသဏၭန္ထင္ရဲ.

ပင္အိုဆိုတာ
ေႏြရဲ.ျပ႐ုပ္သက္သက္
ေ၀ဒနာ လက္တံေတြထက္က
သစ္႐ြက္ေတြ အၿပိဳင္းအ႐ိုင္း ေျခြ
ေၾကြေစတဲ့ ေႏြ

ေလ႐ူးေၾကာင့္လား
ဥၾသေၾကာင့္လား
႐ိုးတံေၾကာင့္လား
ဂိန္မာန္အၿငိဳး အျပစ္မဖြဲ.မယိုးေတာ့ဘူး

နင္ငါ့ကို
ၾကင္နာတက္ ေစခဲ့တာလား
နာၾကင္မ်က္ ေစခဲ့တာလား
--
---
ခုေတာ့လဲ မထူးေတာ့ဘူး။ ။

ဒီဇင္ဘာ (မုန္းေခ်ာင္း)